6 Ocak 2010 Çarşamba

Suskun bir yürek ve ustaya sitemi..


























Suskun Bir Yürek Ve Ustaya Sitemi..

“Her gece gözlerime sürdüğüm eşsiz güzelliğindi,
İflah olmayan yaralarıma kabuk bağlatan tek merhem..
Sürdükçe iyileşti en kapanmaz denilen yaralarım..
Kapatma gözlerini, değdirme birbirine kirpiklerini ey yâr!..
İyileşmez yoksa, bu bendeki yara daha çok taze..”
Demiştim biliyorsun sana…

Oysa şimdi..
Kabına sığmayan beynimdeki usumda gizli,
Cereyanda kalmış anafor yorgunu ellerim,
Hükümsüz dalgalara yenik düşmüşçesine,
İstem dışı bir tik gibi kalemimi titretiyor yazarken..
Sevgiden yoksun kalmış bir fenomen artığı,
Kırık dökük bir kalbin solgun mürekkebiyle,
Satırları karalıyorum ama suskunum içimden sana..
Kırgın kırgın bakma bana öyle,
Dilim dönmez sana anlatmaya izah etmeye bunu.
Kızgınım sana, bir bilsen neler çektiğimi..
Ardımda koyduğun sahipsiz aşkına sustum ben…

Dipnotları kaybolmuş bir sevgi sahibiyken,
Hafızasında dünü kaybolmuş bir kuş gibi,
Eski aşkların hatıralarında yalpalayıp duran,
“Bas geri” denildiğinde ürküp korkarak,
Sensizliğe geri dönmüş bir yürek esintisi benimkisi..
Bana arta kalansa hep yalnızlık sarayındaki kontes,
Saçlarını ayrılıkla tarayan bir güzellik abîdesi..

Terk ettim ben senli korkularımı geleceğe dair umutlarımla,
Elveda dedim son kez mavi ufuklara bakarak senin ardından..
Formülümü değiştirdim, ezberimi bozdum ama yine olmadı.
Umuda hasret ekleyip yalnızlığa böldüm, senden çıkardım..
Olmadı.. olmadı.. yine olmadı..
Elde hep sen kaldın geriye bana,
Bir de dayanılmaz çaresizliğim ve hasretin..
Acıların hepsini bana bıraktın anladım da,
Neşemi niye alıp götürdün ki senle beraber?..
Acı kahkahaların ardına gizlice saklanmış,
Öznesiz gülüşlerde bir başına suskunum artık sana..
Kanadı kırık bir kuş gibi uçamıyor artık yüreğim,
Aşkına şuursuzca ebediyen esir düşmüş galiba..

Hiç yaranamadığım aşkı korkutan pasaklı gulyabânilerimle,
Pes ettim sevgimin layığı olmayanlara ama,
Düzelemedim işte yaralıyım, bir baksana bana usta,
Altüst oldum ben yine onun iflah olmaz yokluğuyla..
Gitti de ne kaldı ki geriye ondan hediye bana..
Paramparça bir hayat, çıldırtan yalnızlıklardan başka..
Bir de suskun yürek kaldı, ondan bana hatıra.

Hani galiptir bu yolda mağluplar demiştin usta?..
Hani yürekten sevenler kazanırdı bu dünyada hep?..
Hani son gülen iyi gülerdi konuşsana susma be usta,
Biz yoksa hep kandırıldık mı, bilmem ki bu hususta?..


PROF

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder